Mijn naam is Karin,
gehuwd, moeder van twee volwassen dochters,
en geworteld in Kapellen —
de plek waar mijn leven, mijn werk en mijn verhalen samenkomen.

Ik leef vanuit mijn hart,
gevormd door wat het leven bracht —
grijzer en wijzer geworden.

Mijn weg
Ik begon als vroedvrouw — dicht bij het begin van het leven.
Later werkte ik in de farmaceutische sector.
Daar zag ik hoe ziekte, stress en prestatiedruk doorwegen op mensen en teams.
Het leerde me hoe belangrijk plekken zijn waar we mogen vertragen —waar menselijkheid en kwetsbaarheid ruimte krijgen.

Toen mijn ouders overleden, kantelde mijn richting zacht maar definitief.
Zo nabij aanwezig mogen zijn bij hun sterven heeft iets wezenlijk in mij verschoven.

Wat ik leerde
Twaalf jaar lang was ik aanwezig bij families, in momenten van afscheid.
Ik ontmoette verdriet in al zijn vormen — en even vaak liefde, zachtheid en veerkracht.

Partners die in stilte naast elkaar zaten.
Kinderen die een hand vasthielden.
Mensen die hun laatste woorden vonden, of juist in stilte vertrokken.

Van hen leerde ik wat mensen nodig hebben:
rust, ruimte, eerlijkheid, tijd, taal, eenvoud, nabijheid.

Wat ik zag bij het einde, wil ik nu ook geven bij leven.
Niet wachten tot het te laat is om te zeggen wat telt.

Wat ik vandaag doe

Mensen begeleiden wanneer het leven verschuift — zichtbaar of stil.
Rust, taal en ruimte bieden bij overgangen, verlies, rouw en levensvragen.

Werken met mensen, gezinnen, teams en organisaties.
Moeilijke gesprekken openen en verloren verbinding terugvinden.
Eenvoudige rituelen maken — voor wie wil stilvallen bij wat raakt.

Werken rond afscheid in brede zin:
het einde van iets, een verandering, een verlies,
en soms ook de dood — wanneer die zich toont in een verhaal.

Omdat wie niet bang hoeft te zijn voor wat eindigt,
meer ruimte ervaart om het leven volledig te leven.

Mijn kompas
Mijn werk vertrekt vanuit aanwezigheid, luisteren, vertragen, taal en ruimte.
Het leven mag ademen.
En jij ook.

In elke overgang schuilt een kans
om dieper te leven.